Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania to problem o charakterze globalnym, dotykającym nawet 70 mln ludzi (The Renfrew Center Foundation for Eating Disorders). Ich powstawanie to piętno kultury, ale także rosnącej presji społecznej, która niejako narzuca konkretne ideały, buduje autorytety i wskazuje na normy, w które próbujemy się wpisać. Zadanie to jest szczególnie trudne w kulturze diet i szeregu przetworzonych produktów, które kuszą ze sklepowych półek. Specjaliści wskazują tym samym, że promocja szczupłości i obszerność produktów spożywczych nakazuje współczesnemu człowiekowi korzystanie z dostępnych dóbr, które z kolei mogą się przyczynić do utraty samokontroli (Kędra, 2011). Wszystkie te czynniki są impulsem do powstania zaburzeń odżywiania – tj. anoreksja, bulimia, ortoreksja, a także zachowania kompulsywne i nadmierna, chorobliwa koncentracja na jedzeniu. We wszystkich tych przypadkach podstawową leczenia jest psychoterapia zaburzeń odżywiania. 

Podjęcie się pomocy jest niezbędne, aby przywrócić równowagę emocjonalną, zadbać o swoje ciało i zbudować nowe, zdrowsze nawyki. Brak pomocy to prosta droga do niskiej samooceny, nietrwałych relacji, złego samopoczucia, ale także powolnego metabolizmu i szeregu problemów zdrowotnych.

Leczenie zaburzeń odżywiania

Psychoterapia zaburzeń odżywiania wykorzystuje konkretne techniki, które pozwalają nie tylko przepracować problem, ale także zbudować nową, bezpieczniejszą postawę wobec jedzenia. Psychoterapeuta pomaga Pacjentowi zrozumieć dotychczasowe emocje, znaleźć źródło zaburzeń, opracować nowe mechanizmy, które pozwolą poradzić sobie z trudnościami. Dzięki odpowiedniemu rozpoznaniu osobowości (np. z cechami lękowymi, obsesyjno-kompulsywnymi i unikającymi) i zaburzeń emocjonalnych, możliwe jest wdrożenie metod terapeutycznych, które zagwarantują skuteczność leczenia. Wszystkie spotkania powinny zachodzić w atmosferze wsparcia i bezpieczeństwa – bez oceny i bagatelizowania problemu.

Kto najczęściej boryka się z zaburzeniami odżywiania?

Terapia zaburzeń odżywiania najczęściej dotyczy osób (Mikołajczyk, 2004):

• Neurotycznych,
• Perfekcjonistów, 
• Ze stwierdzoną aleksytymią – tj. niezdolnością do rozumienia lub identyfikowania emocji,
• Z niskim poczuciem własnej wartości,
• Z cechami impulsywnymi, 
• Z cechami obsesyjno-kompulsywnymi.

W przypadku tych ostatnich — często pojawiają się także objawy jadłowstrętu. Problem ten dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn – i to w każdym wieku i pochodzących z różnych środowisk. 

Leczenie zaburzeń odżywiania w Spokojnej Głowie